تابلو سنگ هخامنشی یکی از هنر ایلامی می باشد که از جنوب و غرب ایران مدرن، ویژگی‌های بسیاری را با هنر همسایه بین‌النهرین مشترک داشت ، اگرچه اغلب از پیچیدگی کمتری برخوردار بود.
مهرهای استوانه‌ای ، پیکره‌های کوچک پرستش کنندگان، خدایان و حیوانات، نقش برجسته‌های کم عمق و تعدادی مجسمه بزرگ از فرمانروایان یافت شده است . تعداد کمی ظروف طلای بسیار ظریف با اشکال برجسته وجود دارد.
برنز لرستان
نیش اسب با نقش «ارباب جانوران»، حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد مفرغ‌های لرستان، اشیای ریخته‌شده کوچکی هستند که با مجسمه‌های مفرغی تزئین شده‌اند، متعلق به عصر آهن اولیه ، که به تعداد زیاد در استان‌های لرستان و کرمانشاه در غرب مرکزی ایران یافت شده‌اند.
آنها شامل تعداد زیادی زیور آلات، ابزار، سلاح، لوازم جانبی اسب، و تعداد کمتری از ظروف از جمله سیتوله و آنهایی که در حفاری‌ها یافت می‌شوند عموماً در تدفین یافت می‌شوند.
قومیت افرادی که آنها را ایجاد کرده اند نامشخص است، اگرچه ممکن است آنها پارسی بوده باشند.احتمالاً مربوط به لر مدرن است که نام این منطقه را به خود اختصاص داده است. قدمت آنها احتمالاً بین 1000 تا 650 قبل از میلاد است.
برنزها معمولاً مسطح هستند و از فلز روباز مانند کارهای مربوط به سکایی استفاده می کنند . آنها نمایانگر هنر یک مردم کوچ نشین یا غیرانسانی هستند که همه کالاها برای آنها باید سبک و قابل حمل باشد و وسایل ضروری مانند اسلحه، قطعات نهایی (شاید برای میله های خیمه)، لوازم تسمه اسب، سنجاق سینه، فنجان و سایر لوازم کوچک بسیار زیاد است.
روی سطح کوچک آنها تزئین شده است. نمایش حیوانات رایج است، به ویژه بز یا گوسفند با شاخ های بزرگ، و شکل ها و سبک های متمایز و تخیلی است.
موتیف «استاد حیوانات» که انسان را در بین دو حیوان روبه‌رو نشان می‌دهد، بسیار رایج است اما معمولاً بسیار سبک برخی از «معشوقه های حیوانی» نیز وجود دارد.
گنجینه زیویه که قدمت آن به حدود ۷۰۰ سال قبل از میلاد می‌رسد، مجموعه‌ای از اشیاء است، عمدتاً فلزی، که شاید همگی با هم یافت نشده‌اند، مربوط به تقریباً یک دوره، که احتمالاً گواه هنر شهرهای ایرانی آن زمان است. فلزکاری ظریف عصر آهن II در تپه حسنلو و پیش از آن در مارلیک یافت شده است.
