دستگاه قند خون توسط جمعیت متنوعی از بیماران استفاده می شود که نشان دهنده تمام سنین و شدت شرایط پزشکی است.
هم بیماران و هم پزشکان به سطح معینی از اطمینان در نتایج دستگاه قند خون نیاز دارند.
مانند هر وسیله پزشکی، دستگاه قند خون نیز محدودیت هایی دارد.
از بین انواع مختلف این دستگاه ها، دستگاه قند خون آرکری بسیار مناسب برای تمامی افراد است.
قابلیت اطمینان نتایج می تواند تحت تأثیر اثرات محیطی قرار گیرد. اپراتورها ممکن است به طور ناخواسته بر نتایج کنتور تأثیر بگذارند.
وضعیت بیمار، دارو و سایر عوامل متابولیک نیز می توانند بر کیفیت نتایج تأثیر بگذارند. این متغیرهای پیش تحلیلی باید هنگام تفسیر نتایج گلوکز خون در نظر گرفته شوند.
متغیر پیش تحلیلی هر عاملی است که می تواند بر قابلیت اطمینان نتیجه آزمایشی که قبل از تجزیه و تحلیل نمونه رخ می دهد تأثیر بگذارد.
این بررسی چالش‌های فنی برای به دست آوردن نتایج دقیق گلوکز و محدودیت‌های دستگاه قند خون فعلی را مورد بحث قرار می‌دهد.
بخش آنزیمی دستگاه قند خون به طور کلی در حالت دهیدراته در یک نوار یکبار مصرف یا کووت واکنش بسته بندی می شود.
گلوکز موجود در نمونه خون بیمار دوباره هیدراته می شود و با آنزیم ها واکنش می دهد تا محصولی قابل تشخیص تولید کند.
برخی از مترها پراکسید هیدروژن یا واسطه ای تولید می کنند که می تواند با یک رنگ واکنش دهد و در نتیجه تغییر رنگ متناسب با غلظت گلوکز در محلول ایجاد می کند.
سایر مترها آنزیم ها را در یک حسگر زیستی ترکیب می کنند که الکترونی تولید می کند که توسط متر شناسایی می شود.
سه واکنش آنزیمی اصلی وجود دارد که توسط دستگاه قند خون فعلی استفاده می شود: گلوکز اکسیداز، گلوکز دهیدروژناز و هگزوکیناز. هر آنزیم دارای مزایا و محدودیت های مشخصه ای است.
همه مترها در برابر گرما و سرما حساس هستند، زیرا آنزیم ها پروتئین هایی هستند که می توانند در دمای شدید غیر فعال شوند.
اگر چه در حالت خشک بسته بندی شده است، قرار گرفتن در معرض آنزیم ها در معرض رطوبت می تواند پروتئین ها را زودرس آب کند و واکنش پذیری آنها را در صورت استفاده برای آزمایش بیمار محدود کند.
بنابراین معرف های یکبار مصرف برای دستگاه قند خون باید در برابر درجه حرارت و رطوبت شدید محافظت شوند.
چنین شرایطی ممکن است هنگام حمل و نقل معرف ها به بیرون در گرمای تابستان یا سرمای زمستان رخ دهد.
