در شمایل نگاری مسیحی سانتا مارتا و سانتا پترونیلا با جارو دستی فانتزی به تصویر کشیده شده اند . در افسانه های قرون وسطی جارو وسیله ای بود که جادوگران برای پرواز از آن استفاده می کردند. به این معنا، چوب جارو بین پاهای برهنه جادوگران معنایی فالیک داده شد .
در باورهای عامه ، قدرت مفیدی به جارو نسبت داده می‌شود، زیرا می‌تواند مشکلات را از بین ببرد. به همین دلیل در شب سال نو هنوز در برخی مناطق برای دادن جاروهای کوچک زینتی به عنوان طلسم برای سال آینده استفاده می شود.
جارو ، وسیله ای برای جارو کردن، تمیز کردن محل از زباله، ماسه، برگ های ریخته و غیره. دسته ای از چوب است که به یک ساقه بلند متصل است. جاروها از ساقه یا شاخه های گیاهان مناسب (مثلاً توس جوان) یا از پلاستیک ساخته می شوند.
ساخت جارو، 2012
در سال 1797، زمانی که لوی دیکنسون، کشاورز اهل هادلی، ماساچوست، با استفاده از ساقه های سورگوم برای همسرش جارویی درست کرد که او برای بذر پرورش می داد، کیفیت جارو تغییر کرد.
همسرش این خبر را در سراسر شهر پخش کرد و تقاضا ایجاد کرد. از ساقه سورگوم درست می شود، ماندگاری بهتری دارد اما بعد از مدتی خراب می شود. بعداً دیکنسون ماشینی اختراع کرد که جاروها را بهتر و سریعتر از آنچه که می توانست می ساخت.
در سال 1810 دستگاه جاروسازی ساخته شد که با قدرت پاها به حرکت در می آید. این دستگاه نقش بسزایی در انقلاب صنعتی ایفا کرد.
موزه‌های Avels and Brooms “موزه جاروها” در موزه موخنتال، نقطه عطفی در اینگن، آلب دانوب، حدود سیصد جارو از شصت کشور جهان در موزه خصوصی “Besenvelten Museum” [4] ( Günzburg ) توسط کریستل هیرنر نمایش داده شده است.
فولکلور و فرهنگ مدرن
نقاشی قرون وسطایی یک جادوگر در حال پرواز با جارو جاروها در داستان های عامیانه روسی اهمیت زیادی دارند. به طور خاص، یکی از قهرمانان اصلی افسانه های روسی، بابا یاگا ، به طور فعال از جارو هم برای پرواز در سبد و هم برای پرواز بر روی جارو استفاده می کند.
