محصولات بافته شده، که اغلب به عنوان گاز جاذب شناخته می شوند، عموماً از 100٪ نخ های پنبه ای طبیعی ساخته شده اند و قرن هاست که به همین روش تولید می شوند.
این نوع گاز است گاز طبی که پتانسیل ایجاد مشکلات بیشتری نسبت به سایر گازها دارد، زیرا در هنگام برش الیاف می ریزد و مستعد پرز شدن با الیاف باقی مانده در زخم پس از برداشتن پانسمان است ( 2 و 3 ).
گاز بافته شده قدیمی ترین پانسمان است که هنوز مورد استفاده قرار می گیرد و قدمت آن به مصریان باستان برمی گردد که قبل از دفن از آن برای پیچیدن اجساد استفاده می کردند.
قبل از دهه 1960، گاز طبی استریل برای انواع زخم ها مورد استفاده قرار می گرفت و به ویژه برای صدمات گسترده ای که در طول نبرد به سربازان وارد می شد مفید بود.
پانسمان های گازی بافته شده در مقادیر زیاد، قادر به جذب اگزودای زخم هستند و نوع محیطی را فراهم می کنند که به زخم اجازه می دهد تا اسکار تشکیل دهد ( 4 ).
اگرچه چیز دیگری در دسترس گاز استریل نبود، اما به عنوان یک پانسمان قابل قبول در نظر گرفته می شد، زیرا در آن زمان تصور می شد یک محیط خشک زخم مرگ باکتری ها را تسهیل می کند ( 5 ).
این فرآیند خشک کردن همچنین به دبریدمان زخم کمک می کند، زیرا با خشک شدن گاز، بافت غیرقابل زنده به چسبیده و با برداشتن پانسمان جدا می شود.
قبل از ظهور پانسمان های حفره نگهدارنده رطوبت، بسته بندی زخم حفره با گاز، هم بعد از عمل و هم بعد از عمل، یک روش معمول بود.
گاز روبانی با مواد ضد عفونی کننده گاز استریل کیلویی مانند EUSOL، Proflavin و Chlorhexadine مرطوب شده و محکم در حفره زخم بسته می شود.
اگرچه هرگز اثبات نشد، اما این تئوری این بود که این کار حاشیه‌های زخم را جدا نگه می‌دارد و به زخم اجازه می‌دهد از پایه به سمت بالا دانه‌بندی شود.
- منابع:
- تبلیغات:
